Η επιλογή ενός στελέχους Δημοσίων Σχέσεων είναι για τους πολλούς μια απλή υπόθεση: βρίσκουμε μια κοπελίτσα, όμορφη, καλοσχηματισμένη, χαμογελαστή, πρόσχαρη, της μαθαίνουμε τα βασικά της εταιρείας μας και την έχουμε «πρώτη μούρη» σε όλες τις δημόσιες και κοσμικές μας εκδηλώσεις να υποδέχεται τους επισκέπτες. Κοινώς γλάστρα…
Η λειτουργία των Δημοσίων Σχέσεων όμως είναι μια ιδιαίτερα σημαντική διαδικασία που πρέπει να διατρέχει συνολικά τον κορμό μιας εταιρείας και να χαρακτηρίζει στο σύνολο της την παρουσία της προς το κοινό, τους πελάτες, τους προμηθευτές, τους κοινωνικούς φορείς. Για το λόγο αυτό και πρέπει να ανατίθεται σε στελέχη με πολύπλευρη γνώση και ικανότητες.
Θα ρωτήσετε εύλογα «πως επιλέγουμε ένα τέτοιο στέλεχος;;» Από τη μία υπάρχουν τα τυπικά προσόντα: Πρώτα από όλα πρέπει να υπάρχουν Ανώτερες/Ανώτατες σπουδές, ανεξαρτήτως κατεύθυνσης, οι σπουδές αυτές θέτουν τις βάσεις ενός τρόπου σκέψης, ανάλυσης-σύνθεσης, γενικότερης παιδείας. Το μεταπτυχιακό στις Δημόσιες Σχέσεις δεν είναι απαραίτητο, απλά κατευθύνει και θέτει βάσεις που αντιστοιχούν περίπου σε ένα με δύο χρόνια προϋπηρεσίας. Μετά έρχονται οι γλώσσες, όπου απαιτείται άριστη γνώση της, μητρικής, Ελληνικής γλώσσας και ιδιαίτερη ευκολία όχι τόσο στον προφορικό, αλλά κυριότερα στον γραπτό λόγο, και -από κει και πέρα- καλή γνώση τουλάχιστον της Αγγλικής γλώσσας.
Στη συνέχεια έρχονται τα «ουσιαστικά» προσόντα:
– ευκολία στην επικοινωνία: ένα σωστό στέλεχος δημοσίων σχέσεων πρέπει να είναι πρώτα καλός «ακροατής», να λαμβάνει εύκολα τα μηνύματα του συνομιλητή του και να μπορεί να τα αναλύει και να τα «μεταφράζει» ώστε να κατανοεί το ζητούμενο έστω κι αν αυτό δεν εκφράζεται ξεκάθαρα.
– ευελιξία στη σκέψη και προσαρμοστικότητα σε διαφορετικές συνθήκες/περιβάλλον: κάθε πελάτης, κάθε πρόγραμμα Δημοσίων Σχέσεων, κάθε project έχει άλλες ανάγκες και για αυτό είναι σημαντικό τα στελέχη να είναι ευέλικτα, να μπορούν εύκολα να προσαρμόζονται στις διαφορετικές συνθήκες, να μην αντιμετωπίζουν δυσκολία στον παράλληλο χειρισμό εντελώς διαφορετικών θεμάτων.
– δημιουργική σκέψη και δυνατότητα σκέψης «out of the box».
– πολλαπλά ενδιαφέροντα και ικανότητα να λειτουργεί με ανοικτή σκέψη που συνθέτει πληροφορίες και από τομείς που δεν σχετίζονται άμεσα με το επαγγελματικό του ενδιαφέρον.
– παραγωγικότητα υπό πίεση χρόνου.